مقایسه بین خازن تانتالیوم و خازن الکترولیتی

خازن ها قطعات الکترونیکی پسیو هستند به این معنی که برای عمل کردن به انرژی الکتریکی اضافی نیاز ندارند، در حالی که مثلا ترانزیستورها نیاز دارند. در یک مدار، وظیفه ی خازن این است که ولتاژ یا شارژ را در زمان مشخص حفظ کند. مواد و فرایندهای شیمیایی مختلفی در ساختار خازن استفاده می شود، ولی همه ی انواع خازن ها رفتار مشابهی دارند.

عملکرد خازن

همه ی خازن ها از یک لایه ی عایق تشکیل شده اند که بین دو صفحه ی رسانا قرار می گیرد. جریان الکتریکی باعث ایجاد ولتاژی در خازن می شود که اصطلاحا شارژ خازن نامیده می شود. به دلیل وجود لایه ی عایق بین دو صفحه ی خازن، این ولتاژ در خازن حفظ می شود. وقتی جریان قطع می شود، این ولتاژ در مدار تلف شده و یا اصطلاحا خازن دشارژ می شود. مقدار زمان لازم برای شارژ و دشارژ به مقدار ولتاژی که خازن می تواند نگه دارد بستگی دارد.

ظرفیت خازنی

مقدار ولتاژ/شارژی که خازن می تواند نگه دارد به ظرفیت خازن بستگی دارد. این مقداری است که بر حسب فاراد اندازه گیری می شود و معمولا روی خازن نوشته می شود. همچنین ظرفیت خازنی مشخص می کند چه مدت زمان برای شارژ و دشارژ طول می کشد. این فاکتور زمانی مهم است زیرا خازن های معین باید در فرکانس ها و سرعت های عملکرد معین در یک مدار هماهنگ شوند.

پلاریته

در انواع معینی از خازن ها، دو صفحه ی رسانا دارای پلاریته هستند (دارای قطب هستند). این بدین معناست که یکی از صفحات مثبت و دیگری منفی می باشد. پلاریته در نحوه ی اتصال به مدار بی نهایت مهم است. اگر خازن های قطبی به طور نادرست در مدار قرار گیرند، بد عمل نموده و یا ممکن است منفجر شوند. هر دو خازن های الکترولیتی و تانتالیوم دارای پلاریته هستند و علامت های مربوط به آن روی خازن چاپ شده است.

خازن های الکترولیتی

یک خازن الکترولیتی از دو صفحه ی هادی، یک لایه عایق، و یک مایع الکترولیت مانند اسید بوریک تشکیل شده است. به دلیل عملکرد شیمیایی یک صفحه قطب آند یا مثبت شده و صفحه ی دیگر قطب کاتد و یا منفی می شود. خازن های الکترولیتی اولیه اکسید آلومینیوم هستند و مانند یک استوانه با دو پایه می باشند. خازن های الکترولیتی بسیار کارآمد هستند، زیرا با توجه به اندازه شان ظرفیت بالایی دارند. خازن های الکترولیتی اکسید آلومینیوم به طور گسترده به منظور صاف کردن و یا فیلتر نمودن امواج ولتاژ و جریان مورد استفاده قرار می گیرند.

خازن های تانتالیوم

یک خازن تانتالیوم یا اکسید تانتالیوم، در واقع نوعی از خازن الکترولیتی می باشد. آن ها در پکیج های کوچک و SMD (قطعات نصب سطحی) موجود هستند و مانند خازن های اکسید آلومینیوم پلاریزه و یا قطبی هستند. به هر حال، خازن های اکسید تانتالیوم دارای ظرفیت بسیار بالایی نسبت به اندازه شان می باشند. آن ها نسبت به خازن های اکسید آلومینیوم گران تر بوده ولی پایدار تر ،قابل اعتمادتر نیز می باشند و در فرکانس های معینی بهتر عمل می کنند. خازن های تانتالیوم اغلب به عنوان خازن های دی کوپلینگ و یا بایپاس استفاده می شوند، که نویز الکترونیکی را در مدارهای دیجیتال کاهش می دهند.

ارائه شده در فروشگاه قطعات الکترونیک بازار برق